/ # Review / 4 min read

(รีวิว) Hear the Wind Sing (สดับลมขับขาน) โดย Haruki Murakami

หลังจากที่ได้อ่าน Norwegian Wood จบไปอาการ Murakami Syndrome ก็ยังไม่จบเพียงเท่านี้ วันนี้มีโอกาสได้ไป Kinokuniya สยามพารากอนอีกครั้ง หลังจากเดินวนไปวนมาในร้าน เข้าห้องน้ำหนึ่งรอบและกลับมา ก็ลองหยิบงานเขียนแรกของ Murakami ขึ้นมา ในชื่อ "Hear the Wind Sing" หรือชื่อไทย "สดับลมขับขาน" อ่านหนังสือเสร็จก็มาเขียนเลยทีเดียว

เล่มนี้แปลโดยคุณนพดล เวชสวัสดิ์ นักแปลหนังสือจำนวนมาก หลังจากได้อ่านงานแปลของเขาประมาณ 2 ครั้ง ก็พบว่าสำนวนการเขียนของเขาค่อนข้างดี แปลออกมาได้อารมณ์ดี (แต่ไม่รู้ว่ายังคงความหมายและอารมณ์เดิมตามที่ Murakami ต้องการหรือเปล่า) จุดเด่นของเขาคือประโยคในการแปลคำพูดของตัวละครของเขานั้นดูกวนตี_ยิ่ง (555)

ไม่มีงานเขียนใดสมบูรณ์แบบ เฉกเช่นไม่มีความท้อแท้สิ้นหวังสัมบูรณ์

ประโยคแรกจากตัวละครไร้นาม ทั้งเล่มเขาใช้สรรพนาม "ผม" ซึ่งประโยคข้างต้นก็เป็นประโยคที่พบเห็นได้บ่อยในงานของ Murakami ซึ่งในที่นี้เขากำลังกล่าวถึงงานเขียนนี้ซึ่งเป็นงานเขียนแรก อีกทั้งตัวละคร "ผม" นั้นก็ได้กล่าวไว้ในเรื่องว่าเขากำลังเขียนหนังสือเล่มนี้อยู่(?) อย่างกับเป็นตัว Murakami เองอะไรอย่างงั้น

เนื้อเรื่องที่แท้จริงเริ่มต้นขึ้นหลังจากที่ "ผม" สาธยายจบเรื่องการเขียนของเขา ในเรื่องที่เป็นเรื่องหลักนั้นใช้เวลาเพียง 18 วันเท่านั้น เป็นการปิดเทอมของ "ผม" เขาจึงกลับบ้านเกิดของเขา ในเรื่องเขาได้พูดคุยกับตัวละครชื่อ "มุสิก" อยู่ในบาร์เหล้าเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งก็ไม่ใช่ชื่อจริงๆของเขา และชื่อของตัวละครนี้ปรากฏขึ้นในนิยายสามเรื่องของ Murakami จนกลายเป็นซีรี่ย์ "ไตรภาคแห่งมุสิก" วันๆเขาทั้งสองก็คุยแลกเปลี่ยนกันในบาร์เหล้านั้นแหละ แต่เรื่องที่แลกเปลี่ยนกันก็ไม่ใช่เรื่องที่ไร้แก่นสารแต่อย่างใด

มุสิกเป็นลูกคนรวย (มากๆ) แต่เขาดูจะรังเกียจคนรวย เขามักจะบ่นว่าพวกคนรวยนั้นน่ารังเกียจ พวกเขาไม่ใช่สมอง อาจจะใช้ตอนที่ทำให้ตนรวย แถมดูดเลือดเนื้อคนจนอีก บลาๆ ในขณะที่ "ผม" นั้นก็รับฟังไป ชีวิตส่วนมากของ "ผม" และมุสิกนั้นดูแล้วก็จะอยู่แต่ร้านเหล้า สั่งเหล้าต่างๆมาดื่ม Event ต่างๆในเรื่องก็ดูจะกำเนิดจากร้านเหล้า

นิยายของ Murakami มีอัตลักษณ์อยู่หลายอย่าง หนึ่งในนั้นคือตัวเอกนั้นจะต้องเป็นบุคคลที่มีลักษณะ .... (อธิบายไม่ถูก) เปลี่ยวเหงา ว่างเปล่า จึงตามกระแสสังคม(ใช้คำพูดนี้ก็ดูไม่ถูก เขามักจะปล่อยตัวเองเดินตามกระแสผู้คนไปเรื่อย นึกไม่ออก) ผ่านผู้หญิงมาพอสมควร(?) หน้าตาธรรมดา พูดอะไรด้วยความสัตย์จริง คิดอะไรก็พูดอย่างงั้น มีเพื่อนแบบสุดโต่ง คนที่เข้ามาในชีวิตก็ดูจะไม่ปกติซักคน และชื่นชอบในวัฒนธรรมตะวันตก

ผู้หญิงที่เข้ามาในชีวิตพระเอกก็ดูจะมีข้อบกพร่อง(imperfect) ตามสไตล์นิยายมุราคามิที่ตัวเอกเป็นนักศึกษา

ความเหงาและอ้างว้างของตัวละครเอกในเรื่องนั้นจะถูกบอกกล่าวผ่านตัวหนังสืออยู่ตลอด แต่มิได้ใช้คำว่า "เหงา" เลย นี่ก็อาจเป็นจุดหนึ่งที่เป็นอัตลักษณ์ในงานเขียนของ Murakami

การเสียดสีการเมืองและสังคมก็ปรากฏอยู่ในเรื่องนี้เช่นกัน จริงๆก็ไม่ออกแนวเสียดสีมากนัก ตัวละครนั้นดูจะไม่ชอบสังคมในปัจจุบันของตัวละคร(ทุนนิยม บริโภคนิยม)เท่าไหร่ (เนื้อเรื่องน่าจะอยู่ในช่วงต้นปี 70) ตัวละครแสวงหาอะไรมาเติมเต็มความว่างเปล่าในชีวิต อีกทั้งในเรื่องยังมีการชุมนุมของนักศึกษา ซึ่ง "ผม" นั้นก็ไปร่วมเช่นกันถึงจะไม่ได้รู้เรื่องอันใดก็ตาม แถมบาดเจ็บกลับมาด้วย (ฮา)

สัญลักษณ์ถูกปรากฏในเรื่องมากมายจนไม่อาจจะแปลความออกมาหมดได้ มิตรสหายบางท่านได้กล่าวไว้ว่าหนังสือเล่มหนาๆของ Murakami จะอ่านง่ายในขณะที่เล่มเล็กจะอ่านค่อนข้างยากกว่า ซึ่งผมก็เห็นพ้องต้องกับเขา ผมรู้เพียงว่ามันเป็นสัญลักษณ์แน่ๆ แต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร (555) คงเพราะความรู้น้อยและตีความไม่เก่งเท่าที่ควร อ่านจบแล้วรู้สึกว่าเรายังไม่รู้เรื่องเท่าที่ควร รู้สึกเหมือนแค่รู้เรื่องว่าไปทำอะไรที่ไหนอย่างไร แต่ไม่อาจเข้าใจตัวละครบางตัวได้

จุดเด่นสุดท้ายที่อยากจะนำเสนอในครั้งนี้ หนังสือเล่มนี้(และเล่มอื่นๆ) วางไม่ลง Murakami จะปล่อยอะไรน่าตื่นตาตื่นใจ(เช่น quote เจ๋งๆ) ออกมาเป็นครั้งคราวแต่สม่ำเสมอ

ก็ลองให้ซื้อมาอ่านกันดู

ปล.ตัวเอกแม่งฟันผู้หญิงเยอะมาก ไม่รู้ว่าทำไม

ปล.อ่านแล้วงงๆอยู่ คงต้องตีลังกาอ่าน

ปล.อยากอ่านอีกรอบถ้าไม่ขี้เกียจ

(รีวิว) Hear the Wind Sing (สดับลมขับขาน) โดย Haruki Murakami
Share this